කූඩැල්ලා

දිග්විජය කොට මෙට්ටය

බැස පොළෝතලයට

ගාටමින් දිගහැරෙයි

බලව!ලෝකයද එසේමැයි

ලෙනින් චේ ග්වේරා

අඩපණව ඇද දැමූ

ලේ උරා සැනසුනු

ඊයේ.....

සුදුමැලිව වැදහොත්,

අපේ;

රුහිරයෙන් රජවෙන

අද.....

ගාටමින් දිගහැරේ

අපෙන් පසු ලෝකයෙන්

හෙට.....

ලේ උරන හෝරාව

මම්ම යන්නම්..........

ලතෙත් හද ගැටැත් හඬ මන්ද යළි යළිත් ඉක්මන්..

සදිසි පෙම් හිතක් මගේ ආයෙමත් නුඹ ළඟක සක්මන්...

සත්තමයි ඉර හඳ; ඉකිබිදෙන කවි පද

නොයිඳ නුඹ කරන බැව් නික්මන්......

දනිමි මම් නොහැගෙනා බව නුඹට

නිමක් නැති පෙමක් ගැන කිවිකම්....

තුරුලු කරගනිමි කඳුලු, සකිසඳ!

කාරි නැත නුඹේ එබිකම්.....

නිමක් ගැන නුඹ කියන්නට පෙර

සිතත් අරගෙන මම්ම යන්නම්......................................

පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න.....

හඬා අවසන්ය

කඳුලු නෑ අහවරය.....

හිතක් නැත අවශේෂ

කැඩි බිඳි තැනතැනය......

ඉතිරි කිම?

සුසුම් ලන තනිකම....

නුඹෙ මතක හැමතැනම....

හිනා වෙන නුඹ ඔතන

මම මෙතන තනියෙම....

ආයෙමත් තව හිතක

ඇති නුඹෙ සැනසීම....

සුසුම් ලන මම මෙතැන හැමදාම...

ඉතින්;

නුඹ

පරිස්සමෙන් ගිහින් එන්න.....

අරුත් සුණු ප්‍රේමයක

තරු අහිමි රැයක

අහසේම ලිව්වා මං

නිළ නොවෙන පෙම් කවිය

නුඹට නොපෙනුනාට කම්නෑ

නිසල ලොව ඇසිල්ලක

හුළඟටම කිවා මං

නිළ නොවෙන පෙම් කවිය

නුඹට නොදැනුනත් කම්නෑ

අරුත් සුණු ප්‍රේමයක

අදත් හිත අඬයි නම්

නිළ නොවෙන පෙම් කවිය

නුඹට කුරුටු ගෑ බව කියන්නම්

එදා මෙන් නැති අදක

නුඹට නොහැඟුනත් කම්නෑ

මං හොරෙන් අඬන්නම්

මගෙ කවිය රකින්නම් ..........

එපා නුඹ සමුගන්න....

ඇඟිලි තුඩු මතින් වත්

ප්‍රේමයට ඉඩ දෙන්න

ඇස් කෙවෙණි අඟින්

එපා නුඹ නික්මෙන්න

දුර වුනත් නවතින්න

එපා නැවිත් ඉන්න

නුඹ නමට නවතින්න

අදට මට ඉඩදෙන්න............

තරුවකට පෙම් කරපු එළිය ගැන කවි ලියුවා මම

නිහඬ කර මැදියම

තරවටු කොට සුළඟට

තරුවකට පෙම් කරපු

එළිය ගැන කවි ලියුවා මම

හිනහුනා දුලන වාරයක් පාසා

දුර ගෙවන් මඟ අහන්

කඳුමුදුනකට ආවා මම

තනියම.....

ඉන්න බෑ දුකයි දුර

තව එන්න බෑ ලඟට

තව දුකයි මගේ හිතට

පියවරක් තව ලඟට

ඇවිත් ආයෙමත්

මං සංහිඳ පාමුල..............

සුනුවිසුනුය පෙම..........

සුනුවිසුනුය මම..........